Προσωπική Μυθολογία

Μετά τη σειρά ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ & ΠΛΕΙΑΔΕΣ, της οποίας η πρώτη έμπνευση ξεκινάει από τον αποκεφαλισμένο φαλό της Δήλου, σκεφτόμουν πολύ καιρό το επόμενο project. Αυτή η ιδέα της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ γεννήθηκε μελετώντας τα γυμνά, ζωντανά μοντέλα, στις σχολές που φοιτούσα, ART STUDENTS LEAGUE of New York και στη Σχολή Γλυπτικής του Δήμου Αγ. Παρασκευής. Μοντέλα, εικοσάλεπτα ακινητοποιημένα σε στάσεις δύσκολες , σε στάσεις ζωής, σε στάσεις της δικής μου προσωπικής ιστορίας. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα της σειράς ΤΟ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΚΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ.

Δεν την έπλασα την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. Την έζησα, την ένιωσα μέσα στο ατελείωτο ταξίδι της ζωής, το δικό μου και των συνοδοιπόρων. Κοντοστάθηκα και προσπέρασα αλόγιστα και αδιάφορα. Κοντοστάθηκα και έμεινα περισσότερο από όσο έπρεπε, όσο άντεχα και ήταν απαραίτητο. Κάποτε, κυριολεκτικά τελμάτωσα, έμεινα, φύτρωσα, άνθισα και καρποφόρισα, για να έρθει ένας τυφώνας, χωρίς προειδοποίηση, να με ξεγυμνώσει από όλους τους καρπούς. Από όλους; Αλήθεια, από όλους;

Η ζωή είναι μεγάλη κι απρόβλεπτη. Πολύ μεγάλη! Πότε ΝΑΥΣΙΚΑ και πότε ΚΑΛΥΨΩ, πότε ΚΙΡΚΗ και πότε ΕΡΑΤΩ, πότε ΑΦΡΟΔΙΤΗ και πότε ΨΥΧΗ, πότε αμαζώνα και πότε γυναίκα, βάδιζα προς το σκοπό. Βάδιζε κι αυτός, ένα μέτρο μπροστά μου πάντα.

Ιστορίες και ονόματα, βγαλμένα από την μυθολογία και την Οδύσσεια, ταυτίστηκαν με την προσωπική μου διαδρομή. Στον ορίζοντα του οράματος, ενδόμυχα και κρυφά, πάντα ΠΗΝΕΛΟΠΗ. Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ.

Και Eσυ, περιπλανώμενε ταξιδιώτη στο δικό σου ταξίδι επιστροφής , στην ίδια Ιθάκη, πότε ΔΙΑΣ και πότε ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, πότε ΙΑΣΩΝ και πότε ΑΠΟΛΛΩΝ, πάντα περαστικός και ποτέ βιαστικός, ιστορικός πλέον ΠΛΑΝΩΔΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ, γέμιζες άδειες αγκαλιές σε υπέροχα λιμάνια.

Ταξίδι του πηγαιμού, ταξίδι της επιστροφής, ταξίδι των ερώτων.

Ερωτας, ο υπέροχος έρωτας!  Η τέχνη του να φεύγεις! Μόνον ο αξέχαστος Λιαντίνης θα μπορούσε να το περιγράψει έτσι. «Να φεύγεις έτσι που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει αυτός που αφήνεις πίσω σου». Κι έτσι, Οδυσσέα, οι άδειες αγκαλιές μένουν παντοτινά  γεμάτες με αγάπη. Αγάπη, που κανείς δεν μπορεί να σ’εμποδίσει να νιώθεις και να σου απαγορεύσει να τη ζεις.

Αγάπη, η τέχνη του να μένεις. Να μένεις με μια γεμάτη αγκαλιά από αγάπη μόνο.

Αυτό το ζευγάρωμα του ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ και του ΠΛΑΝΩΔΙΟΥ ΕΡΑΣΤΗ έφτιαξε την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.  Τη μυθολογία του άνδρα.  Τη μυθολογία της γυναίκας. Την αρχή και το τέλος του έρωτα, την επαναλαμβανόμενη γονιμότητα.  Ολοι οι ρόλοι της ζωής ταιριάζουν στον άνδρα, τον περιπλανώμενο ταξιδιώτη, τον ΠΛΑΝΩΔΙΟ ΕΡΑΣΤΗ, τον ΟΔΥΣΣΕΑ.Ολοι οι ρόλοι της ζωής ταιριάζουν  στη γυναίκα, τη γυναίκα διαρκείας, τη μάνα ψυχή, την ΠΗΝΕΛΟΠΗ των πάντων. Και όλους ανάλογα μπορεί να τους βιώσει σε όλο το μήκος της αλυσίδας του DNA της, κι έτσι να τους περνάει από μάνα σε κόρη από απαρχής κόσμου.

DELLA ROUNICK